Laten we het samen eens hebben over een onderwerp waar vrijwel iedereen met een glutenvrij dieet in meer of mindere mate mee te maken heeft: buitensluiting.
Ik heb huwelijken uit elkaar zien gaan door het glutenvrije dieet. Van kindjes gehoord die niet naar kinderfeestjes mochten komen omdat ze “te lastig waren” door glutenvrij. Zelf ervaren niet uitgenodigd te worden bij dinertjes “want ja, daar kon je vast toch niet glutenvrij eten dus we hebben jou maar niet gevraagd”.
Ik ben vrienden verloren door het glutenvrije dieet. Nou, niet alleen vrienden, een volledige vriendengroep. Die er alleen was in leuke tijden, dat bleek. En die op de vraag “hoe gaat het?” geen eerlijk antwoord verwachtte, maar gewoon een vage “goed!! en met jou?”
(even eerlijk, zullen we gewoon stoppen met dat rare antwoord: “goed en met jou?” Ik wil gewoon écht oprecht weten hoe het met je gaat als ik deze vraag stel, in alle geuren en kleuren wil ik weten wat er in je om gaat, waar je mee struggled & waar je van geniet!).
Ik heb meegemaakt dat er geen rekening met me wordt gehouden. Ben soms letterlijk getreiterd met glutenvrij (“als ik mijn brood op deze manier boven jouw bord hang, kun je het dan niet meer eten??”)… Ik zucht diep als ik dit schrijf, omdat ik weet dat iedereen dit in meer of mindere mate meemaakt in zijn of haar glutenvrije leven.
De sociale gevolgen van het glutenvrije dieet zijn niet altijd mals.
Maar tegelijkertijd: ik heb ook vrienden gemaakt door het glutenvrije dieet.
Ben uitgenodigd voor dinertjes waar ik anders never-nooit-niet terecht was gekomen door mijn dieet. Heb mensen leren kennen die oprecht de meest mooie mensen ter wereld zijn, door mijn dieet. Heb mogen groeien als persoon. En mezelf mogen specialiseren en heb de leukste baan ter wereld, door mijn dieet.
Vond een online community die me elke keer weer verbaasd, waarin zoveel goud ligt qua verbondenheid en herkenbaarheid. Een van mijn doelen voor de komende jaren is ook offline meer mensen samen brengen en samen te delen, verbinden <3
Alles heeft twee kanten en als je meer mooie mensen in je leven wilt, zul je meestal ook afscheid moeten nemen van anderen. Als je meer rijke momenten in je leven wilt, zul je afstand moeten doen van de vervelende. Zul je leiderschap moeten pakken: wat tolereer jij nog in je leven en wat niet?
Wat ga jij volle bak vastpakken en wie of wat mag je loslaten? Een vraag die ik mezelf regelmatig stel, op allerlei gebieden in het leven. En in het begin is dat spannend. Want als je een vriend gedag zegt, wie zegt er dat je dan nog nieuwe mensen tegenkomt? Ben je dan niet Remi en alleen zonder iemand om de wereld die om je geeft?
De vraag is of dit een echte vriend is. Mijn echte vrienden kochten dozen met glutenvrij eten voor me, om lekker te proeven. Mijn echte vrienden moedigden mij aan om te rusten na de diagnose, want Lisanne je lijf is ziek dus ga jij maar even zitten.
Mijn échte vrienden staan meteen in de startblokken met afwasmiddel en een schone schuurspons om alles extra goed schoon te maken als ik kom eten. Appen me verpakkingen met: “dit mag jij toch ook??”. Verzorgen aparte bakjes en rijden om naar een andere winkel om een glutenvrij gebakje te scoren.
Mijn echte vrienden boden zelfs hun excuses aan. Omdat ze toen ik de diagnose nog niet had zo vol zat dat ik bijna niks kon eten, en ze me dan motiveerden om een bord pasta leeg te eten. “Jezus, sorry Lisan, ik heb jou gewoon aangemoedigd om je lijf naar de vernieling te helpen door die pasta naar binnen te praten…. ooooh echt zo erg dat spijt me echt!!” zei een van mijn liefste vriendinnen lachend.
Echte vrienden gaan niet weg omdat jij je grenzen of behoeftes aangeeft. Echte vrienden motiveren je juist om dit te doen. Die willen jou zien stralen.
Als er een raam dicht gaat in het leven, gaat er altijd ergens anders wel een deur open. Wees niet bang om mensen te verliezen door jouw glutenvrije dieet. Wacht maar eens af waar het leven mee komt: misschien veel mooiere mensen om mee te genieten? Je krijgt altijd een upgrade.
Veel liefs!
Lisanne